Βαρκελώνη η πρωτεύουσα και το καμάρι της Καταλονίας, η πόλη των σχεδόν πέντε εκατομμυρίων κατοίκων και πατρίδα ή τόπος κατοικίας των Γκαουντί, Μιρό, Νταλί και Πικάσο. Πήρε το όνομα της από τον στρατηγό των Καρχηδονίων και πατέρα του Ανίβα, «Αμίλκα Βάρκα».
Οι Ρωμαίοι πέρασαν από την πόλη όπως και οι Βησιγότθοι, οι οποίοι μας άφησαν και την πανέμορφη γοτθική συνοικία. Αργότερα κατακτήθηκε από τους Ισπανούς και έμεινε στα χέρια τους, ενώ με τον γάμο του Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας ενσωματώθηκε στο βασίλειο της Ισπανίας. Από τον 17ο αιώνα και μετά συχνά εξεγείρονταν κατά των Ισπανών ζητώντας την ανεξαρτησία τους. Στα μέσα του 19ου αιώνα γκρεμίστηκαν τα μεσαιωνικά τείχη της πόλης και επεκτάθηκε προς τα έξω. Επίσης, στις αρχές του 20ου αιώνα σχεδιάστηκε το πολεοδομικό σχέδιο της πόλης με τις δύο μεγάλες οδούς που την διαπερνούν από βορά προς νότο και από την ανατολή προς δύση.
Χτυπήθηκε άσχημα κατά την διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου επειδή ήταν φίλα προσκείμενη στους δημοκρατικούς και το 1938 την κατέλαβαν τα στρατεύματα του στρατηγού Φράνκο έπειτα από πολιορκία. Πολλοί από τους κατοίκους της τότε αναγκάστηκαν να φύγουν και να ζητήσουν καταφύγιο και σε γειτονικά κράτη όπως η Γαλλία.
Όταν πέθανε ο Φράνκο το 1975 και ανέλαβε την Ισπανία ο οίκος των Βουρβόνων με βασιλιά των Χουάν Κάρλος, ένας άνεμος ελευθερίας φύσηξε πάνω από την πόλη που κέρδισε καθεστώς αυτονομίας.
Την μεγάλη ώθηση όμως έδωσε η ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων το 1992 με τα έργα υποδομής που την άλλαξαν προς το καλύτερο. Η πόλη εξυπηρετείται από δύο αεροδρόμια. Το El Prat στα βόρεια της πόλης και το αεροδρόμιο της Χιρόνα στα νότια. Eπίσης, η πόλη διαθέτει και μετρό με 12 γραμμές.
Το σύμβολο της πόλης είναι η Σαγράδα φαμίλια ή αλλιώς η εκκλησία της αγίας οικογένειας, η κατασκευή της οποίας ξεκίνησε το 1882 με τον Αντόνιο Γκαουντί να αναλαμβάνει τον επόμενο χρόνο την αρχιτεκτονική μέχρι το θάνατο του το 1926. Η εκκλησία δεν έχει τελειώσει ακόμη και τα έσοδα της στηρίζονται στα εισιτήρια που πληρώνουν για να την επισκεφθούν και σε ιδιωτικές δωρεές. Έχει προγραμματιστεί να ολοκληρωθεί το 2026 για να γιορτάσουν και τα 100 χρόνια από τον θάνατο του Γκαουντί.
Ο ίδιος έχει προικίσει την πόλη και με άλλα αξιοθέατα όπως τις Κάζα Μιλά και Κάζα Μπατλιό και διάφορους φανοστάτες στους δρόμους της πόλης. Έργο του είναι επίσης και το πάρκο Γκουέλ στα βόρεια της πόλης.
Άλλα αξιοθέατα είναι ο καθεδρικός ναός της πόλης που βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της, στη γοτθική συνοικία όπου επίσης βρίσκεται η τοπική βουλή της Καταλονίας και το δημαρχείο της πόλης. Δίπλα βρίσκεται και το μουσείο Πικάσο. Κεντρικό σημείο της πόλης είναι η πλατεία Καταλονίας (πλάζα), από όπου ξεκινάει ο πεζόδρομος (η ράμπλα) που φτάνει μέχρι τη θάλασσα και είναι γεμάτη με πάγκους που πουλάνε σουβενίρ και λουλούδια.
Κατεβαίνοντας τον πεζόδρομο στο αριστερό χέρι βρίσκουμε την κλειστή αγορά όπου πουλάνε διάφορα φρούτα και ψάρια και σε μικρά μπαρ μπορείς να γευτείς όλων των ειδών τάπας (ελληνιστί καναπεδάκια) και να πιείς τοπικό κρασί ή σαγκριά (κρασί με φρούτα). Από τη δεξιά μεριά μπορείς να δεις την πλάζα Ρεάλ γεμάτη με μπαράκια, καφέ και εστιατόρια. Ο πεζόδρομος καταλήγει στη θάλασσα μπροστά στο άγαλμα του Κολόμβου και ακριβώς απέναντι είναι το Ενυδρείο που αξίζει κάποιος να επισκεφθεί.
Στην άλλη πλατεία της πόλης, στην πλάζα Εσπάνια μπορούμε να δούμε την παλιά αρένα όπου γινόντουσαν οι ταυρομαχίες και τώρα έχει μετατραπεί σε εμπορικό κέντρο, ενώ ακριβώς απέναντι βρίσκεται το μέρος όπου γίνονται οι διεθνείς εκθέσεις στην πόλη. Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται το Εθνικό Μουσείο Καταλονίας και μπροστά του συναντάμε το σιντριβάνι όπου το καλοκαίρι τα νερά του φωτίζονται και παίρνουν σχήμα ανάλογα με την μουσική που παίζει!
Βρισκόμαστε στους πρόποδες του λόφου Μοντζουίκ, όπου βλέπουμε τα περίπτερα από την παγκόσμια έκθεση του 1929 τα οποία χρησιμοποιούνται σαν μουσεία και παραπάνω βρίσκεται το Ισπανικό χωριό, ένα μέρος με την μορφή χωριού, όπως λέει και το όνομά του, μόνο που τα σπίτια έχουν την αρχιτεκτονική μορφή όλων των ειδών τύπου σπιτιού της Ισπανίας. Μέσα μπορεί κανείς να βρει μαγαζιά με σουβενίρ, καφέ και εστιατόρια.
Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται το ολυμπιακό στάδιο της Βαρκελώνης όπου τελέστηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1992, εκεί που πρώτευσε η Πατουλίδου, ενώ είναι η έδρα της μίας ομάδας της πόλης, τηςΕσπανιόλ. Δίπλα βρίσκεται και το μουσείο Χουάν Μιρό και το κάστρο της πόλης. Επίσης στα αξιοθέατα υπάρχει και το πάρκο Σιουταντέλα με ωραία σιντριβάνια και χώρους περιπάτου.
Τέλος δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στο καμάρι της πόλης, την ποδοσφαιρική της ομάδα, την Μπαρτσελόνα. Επιβάλλεται μια επίσκεψη στο γήπεδο όπου υπάρχει μουσείο και μπουτίκ, η στάση του μετρό έχει και το όνομα του γηπέδου, Κάμπ Νου. Καλό θα είναι ο επισκέπτης να βγει έξω από τις περιοχές του κέντρου, τις τουριστικές και να πάει στις γειτονιές να επισκεφθεί μικρά τοπικά εστιατόρια για να γευθεί την τοπική κουζίνα η οποία έχει και πολλές επιρροές από τους Άραβες λόγω της κατάκτησης της από αυτούς και λόγω της γεωγραφικής της θέσης. Η Βαρκελώνη είναι μία πόλη ζωντανή, έχεις πολλά πράγματα να κάνεις και μια φορά ποτέ δεν είναι αρκετή.
Κείμενο: Βασίλης Καλτσίδης
Φωτογραφίες: Google
