Λόγω των πρόσφατων γενεθλίων μου είπα να γράψω… Να πω τι μου δίδαξαν αυτά τα 38 χρόνια (πότε θα σταματήσω επιτέλους να λέω την ηλικία μου; – κακό συνήθειο!)
Λοιπόν, εγώ με τοξικούς ανθρώπους δεν ξαναπίνω ούτε εσπρεσάκι. Ούτε στα όρθια σαν τους Ιταλούς. Και αναφέρομαι κυρίως σε γυναίκες, όχι πως δεν υπάρχουν και αντίστοιχοι άντρες.
Το έχετε καταλάβει ότι περιτριγυριζόμαστε από τοξικούς ανθρώπους; Ε ναι, εννοείται. Τι συμβαίνει επιτέλους; Τους ψεκάζουν; Προφανώς και όχι. Αλλά είναι εκεί. Είναι κοντά σου, δίπλα σου, έτοιμοι να σε κατασπαράξουν.
Είναι όσοι έχουν απωθημένα, όσοι ήθελαν να κάνουν πράγματα στη ζωή τους και δεν τα κατάφεραν. Κι όχι γιατί δεν προσπάθησαν, αλλά γιατί έκαναν λάθος επιλογές σε ηλικίες που πέρασαν. Γιατί δεν τους καθοδήγησε κανείς σωστά.
Και σήμερα χρόνια μετά το μετανιώνουν. Αλλά είναι αργά και πρέπει να δείξουν στον εαυτό τους ότι δεν πειράζει, ότι αξίζουν. Και δεν υπάρχει πιο εύκολος τρόπος από το να μειώσουν εσένα. Να σε κάνουν να πας σπίτι σου αποδυναμωμένος και με ένα μεγάλο ερωτηματικό. Μα γιατί; Γιατί κάνω το λάθος και βγαίνω με το συγκεκριμένο άτομο; Και φυσικά δεν είναι ένας. Είναι πολλοί!
Είναι θλιβερό να μειώνεις τους άλλους για να προσπαθείς να ανέβεις εσύ. Είναι αξιολύπητο. Και θα σε χτυπήσει όπου βρει ότι σε πονάει. Μπορεί να είσαι 1.80 και φτάνοντας σπίτι σου να νιώθεις ότι έχεις συρρικνωθεί.
Θα σου μιλάει ατελείωτες ώρες για τα παιδιά του, για τα κατορθώματά τους και τις επιδόσεις τους συγκρίνοντάς τα συχνά με τα δικά σου. Αν φυσικά έχεις, γιατί αν δεν έχεις, είσαι καταδικασμένος από χέρι. Άνοιξε μια τρύπα και μπες μέσα.
Πόσο θέλεις να του πεις «πραγματικά χ*στ*κα που η κόρη σου είναι 3 ετών και γνωρίζει να σου πει 15 αποφθέγματα του Νίτσε». Αλλά δεν το έχεις κάνει ποτέ μέχρι τώρα.
Ας μην επεκταθώ στο τι περνάνε τα παιδιά του. Καταδικασμένα να πραγματοποιήσουν όνειρα μιας άλλης εποχής και ενός άλλου ανθρώπου. Αλλά ο καθένας σπίτι του κάνει ότι καταλαβαίνει, οπότε βάζω τελεία.
Και πάντα κάτι θα υπάρχει για να αυξάνεται η ανασφάλεια και τα κόμπλεξ του απέναντί σου. Μπορεί να είσαι νεότερος αλλά οικονομικά πιο ευκατάστατος. Αίσχος! Βέβαια και μόνο το ότι είσαι πιο νέος μέσα του βράζει.
Ή μπορεί να είσαι μεγαλύτερος αλλά αντικειμενικά πιο εμφανίσιμος. Εκεί κι αν βράζει! Με κάθε ευκαιρία θα λέει στους άλλους την ηλικία σου. Λογικό, αφού τόλμησες να εντυπωσιάζεις τους άλλους σαν παρουσία περισσότερο από αυτόν!
Μην τολμήσεις να βγεις μαζί του αν έχεις πάρει κιλά. Μην το κάνεις ποτέ αυτό το λάθος. Θα είναι το πρώτο που θα παρατηρήσει πάνω σου. «Πάχυνες ε;» θα σου πει πριν καν σε χαιρετήσει και σε φιλήσει.
Και ξέρεις ότι αυτοί οι τοξικοί άνθρωποι περνάνε τον εαυτό τους για πολύ ντόμπρο και ειλικρινή; Ε όχι! Αυτό δεν είναι ειλικρίνεια. Εδώ και χρόνια την έχουμε μπερδέψει με την αγένεια. Όταν ήδη έχω αγοράσει ένα φόρεμα και στο δείχνω με ενθουσιασμό οφείλεις να μου πεις ότι σου αρέσει. Όταν ήδη έχω επιλέξει κάτι απλά βγάλε τον σκασμό και κράτα την κακία σου λίγο μέσα. Μόνο όταν είμαι υπό σκέψη για κάτι ή σε δίλλημα μπορείς να πεις την γνώμη σου.
Στα 5 πρώτα λεπτά ήδη έχεις μετανιώσει που δεν έμεινες σπίτι να καθαρίσεις φασολάκια.
Και η παγίδα; Να γίνεσαι κι εσύ κακός πολλές φορές. Να μην αντέχεις και να προσπαθείς να μιμηθείς τη συμπεριφορά του. Να πετάς κι εσύ κακίες. Να γίνεσαι κάτι που δεν είσαι. Δεν αξίζει με τίποτα.
Οι φίλοι φαίνονται στη χαρά. Τελεία και παύλα. Και στη λύπη, δεν λέω. Αλλά στη χαρά πέφτουν οι μάσκες. Στη λύπη και στις δυσκολίες όλοι δείχνουμε το ανθρώπινο πρόσωπό μας. Η σφιχτή αγκαλιά στη χαρά σου είναι απόδειξη αγάπης και αληθινής φιλίας.
Γι’ αυτό άλλωστε κι έχουν τόση απήχηση οι κοινωνικές εκπομπές. Στη δυστυχία συμπάσχουμε και δεν έχουμε να ζηλέψουμε κάτι.
Μείνε μακριά από τοξικούς ανθρώπους. Μακριά από όσους βγάζουν κακία. Δεν αξίζει να χάνεις μαζί τους ούτε μία ώρα από τον χρόνο σου. Φρόντισε να έχεις κοντά σου όσους γεμίζουν τις μπαταρίες σου κι όχι όσους τις αδειάζουν.
