Στην πρωτόγνωρη περίοδο της πανδημίας που βιώνουμε εμείς και όλος ο πλανήτης, με την καραντίνα να είναι πλέον σε καθημερινή βάση, όλοι προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να περάσουμε τις πολλές πλέον ώρες που βρισκόμαστε κλεισμένοι μέσα στο σπίτι. Κάποιος επιλέγει να ακούσει μουσική, άλλος να δει τις αγαπημένες του σειρές στην τηλεόραση, κάποιοι ασχολούνται με τα κοινωνικά δίκτυα στα κινητά τους και κάποιοι άλλοι επιλέγουν να συναρμολογούν παζλ. Η ολοκλήρωση ενός παζλ απαιτεί συγκέντρωση και πνευματική εγρήγορση. Όταν τελειώνει υπάρχει μεγάλη ικανοποίηση και χαρά για την δημιουργία του. Επίσης μεγάλο πλεονέκτημα της δημιουργίας του είναι ότι κατά την διάρκεια ενασχόλησης με αυτό μπορούμε να έχουμε ανοιχτό το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση.
Για να βρούμε πότε ξεκίνησε η δημιουργία του παζλ θα πρέπει να ανατρέξουμε στο μακρινό 1760. Ήταν η περίοδος που οι κατασκευαστές χαρτών στην Ευρώπη έβαζαν τους χάρτες πάνω σε ξύλο και τους τεμάχιζαν σε μικρά κομμάτια. Πρώτος εφευρέτης θεωρείται ο John Spilsbury το 1767. Αυτή η διαδικασία αναδείχθηκε η κατάλληλη για να μάθουν τα παιδιά στο σχολείο γεωγραφία και αυτή η μέθοδος συνεχίζεται ακόμη και σήμερα στα σχολεία της Αμερικής. Αργότερα δημιουργήθηκαν ολοένα και περισσότερα θέματα όπως ζώα, τοπία και υπερήρωες, ενώ ανέβηκε και ο βαθμός δυσκολίας τους. Τα παζλ για ενήλικους ανακαλύφθηκαν το 1900 και η δημοφιλία τους απογειώθηκε το 1908. Τότε ήταν μια ακριβή επιλογή γιατί τα ξύλινα παζλ έπρεπε να κοπούν σε κομμάτια, κάτι που κόστιζε. Ένα παζλ με 500 κομμάτια κόστιζε 5 δολάρια και για την εποχή του λίγοι ήταν αυτοί που μπορούσαν να τα πληρώσουν για ψυχαγωγία. Αργότερα άρχισαν να γίνονται πιο φθηνά και μπορούσε να τα αγοράσει μεγαλύτερος κύκλος ανθρώπων.
Στις αρχές της δεκαετίας του 20 τα βρίσκουμε με την τωρινή μορφή. Ήταν η μεγάλη διέξοδος για την μεγάλη κρίση του 1929 που θα ερχότανε. Η χρονιά ορόσημο ήταν το 1933 όπου πωλούνταν 10 εκατομμύρια την εβδομάδα. Ήταν που η ανεργία είχε φτάσει το 25% και όλοι ψάχνανε για φθηνή διασκέδαση. Ήταν η περίοδος που όλοι καθόντουσαν στο σπίτι και απέφευγαν τις δαπανηρές εξόδους. Εκείνη την περίοδο κάθε μηχανικός, αρχιτέκτονας, ξυλουργός και άλλα παρεμφερή επαγγέλματα δημιουργούσαν παζλ στις αποθήκες των σπιτιών τους και τα πούλαγαν από 1 έως 5 δολάρια για να ζήσουν. Πλέον τα παζλ βρίσκονται σε κάθε σπίτι και αποτελούν πέρα από ένα ευχάριστο τρόπο ψυχαγωγίας, και ένα τρόπο διδασκαλίας και απασχόλησης των παιδιών με απεριόριστη θεματολογία. Ήταν, είναι και θα είναι όσα χρόνια κι αν περάσουν ένα από τα διαχρονικότερα παιχνίδια μικρών και μεγάλων.
Κείμενο: Βασίλης Καλτσίδης
Φωτογραφίες: Google
