Το ταπεραμέντο του μας γοητεύει, τη «ζημιά» όμως μας την κάνει η ατμόσφαιρά του. Το Μαρόκο είναι κοσμοπολίτικο, εξωτικό, πολύχρωμο και μυρωδάτο. Ένα σταυροδρόμι πολιτισμών που συνυπάρχει το παρελθόν με το παρόν.
Το γεωγραφικό μωσαϊκό του Μαρόκου είναι καμωμένο από πόλεις που βρέχονται από τα κύματα του Ατλαντικού, πόλεις που αγναντεύουν το Στενό του Γιβραλτάρ και στέκονται αντίκρυ από την Ανδαλουσία της Ισπανίας. Άλλες πάλι που έχουν την αύρα της Μεσογείου, κάσπες και χωριά που είναι κρυμμένα στις πλαγιές του Άτλαντα, πόλεις που αποτελούν την πύλη της ερήμου και σμιλεμένους αμμόλοφους στην απεραντοσύνη της Σαχάρας.
Η ραχοκοκαλιά της χώρας είναι ο Άτλας, μια οροσειρά που χωρίζεται στον Μέσο, τον Μέγα και τον Αντί-άτλαντα, «πατάει» αγέρωχος σε τρεις χώρες το Μαρόκο, την Αλγερία και την Τυνησία. Οι μύθοι και οι εκδοχές για τη δημιουργία του είναι πολλές. Πίστευαν ότι πίσω από την οροσειρά ήταν το τέλος του κόσμου. Έτσι ταυτίστηκε με τον μυθικό Τιτάνα, τον Άτλαντα ο οποίος αψήφησε τον Δία, συγκρούστηκε μαζί του για τον έλεγχο της γης, νικήθηκε και εξορίστηκε στη «χώρα που δύει ο ήλιος». Έκτοτε υποχρεώθηκε να κουβαλά στους ώμους του το βάρος όλου του κόσμου.
Ο Μέγας Άτλας αγέρωχος και καμαρωτός.
Το Μαρόκο βρίσκεται στο βόρειο μέρος της Αφρικής, αυτό όμως δεν το εμποδίζει να έχει χαρακτήρα με στοιχεία από την ατμόσφαιρα της Μέσης Ανατολής, των ευρωπαϊκών επιρροών και της βερβερικής παράδοσης.
Με μια γρήγορη ματιά στην ιστορία του Μαρόκου μπορούμε εύκολα να κατανοήσουμε από πού προέρχεται αυτή η έκδηλη πολυπολιτισμικότητα που το χαρακτηρίζει. Ένας μακρύς κατάλογος κατακτητών, διαφορετικών εθνικοτήτων, θρησκειών, πολιτισμών και γλωσσών, διαμορφώνει τον χαρακτήρα της χώρας. Φοίνικες, Ρωμαίοι, Βάνδαλοι, Βησιγότθοι, Βυζαντινοί, Άραβες, Ισπανοί, Γάλλοι, Πορτογάλοι και Εγγλέζοι, έγραψαν το βιβλίο της ιστορίας και του πολιτισμού του Μαρόκου.
Σήμερα, το Μαρόκο έχει υιοθετήσει τρεις επίσημες γλώσσες. Γλώσσες, οι οποίες προέκυψαν από το πλούσιο ιστορικό παρελθόν του. Τα αραβικά από το κύριο πληθυσμιακό στοιχείο της χώρας, τους Άραβες. Τα γαλλικά από την αποικιοκρατική περίοδο των Γάλλων. Τελευταία αλλά εξίσου σημαντικά, τα βερβέρικα, όπως τα μιλούν οι αυτόχθονες Βερβέροι του Μαγκρεμπ.
Τα μαύρα, υγρά μάτια είναι έντονο χαρακτηριστικό των Βερβέρων.
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον το αλφάβητο της γλώσσας των ευγενικών και όμορφων Βερβέρων. Η γραφή του θυμίζει αυτή των αρχαίων ελληνικών, με πολλά οξυκόρυφα γράμματα. Το εντυπωσιακό όμως είναι τέσσερα γράμματα ολόιδια με τα ελληνικά , το Θ, Λ, Ε και το Σ. Η συνάντηση των δύο λαών Ελλήνων και Βερβέρων είναι μεταγενέστερη του αλφαβήτου. Οι Φοίνικες είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των δύο αλφαβήτων.
Το αλφάβητο των Βερβέρων.
Συνεχίζουμε το ταξίδι μας στο Μαρόκο με την ετυμολογία των λέξεων, η οποία προσωπικά με συναρπάζει και είμαι σίγουρη ότι το έχετε καταλάβει! Η λέξη «Βέρβερος» προέκυψε από την αραβική «Al Barbar», η οποία με τη σειρά της προέκυψε από την ελληνική λέξη «Βάρβαρος». Από τη λέξη Βέρβερος απορρέει η Μπαρμπαριά. Την Μπαρμπαριά, για όσους δε θυμάστε, την έχουμε συναντήσει σε ιστορίες και τραγούδια που αφηγούνται τη δράση πειρατών και κουρσάρων σκλαβεμπόρων. Είναι ένας γεωγραφικός όρος για τις παράκτιες περιοχές της Βορείου Αφρικής. Μέρος της είναι το Μαρόκο, η Αλγερία, η Λιβύη και η Τυνησία. Τι σχέση έχει με τον οίκο μόδας Burberry, δεν έχω ιδέα!
Στις κρυφές χάρες και στα κάλλη της χώρας θα αναφερθούμε σε άλλη δημοσίευση, δεν τελειώνει το Μαρόκο με ένα άρθρο, ούτε με ένα ταξίδι!
©Μπάντη Όλγα
Φωτογραφίες από το διαδίκτυο
