Γραβάτα, κατά την ταπεινή μου γνώμη θα έλεγα ότι πρόκειται για το απόλυτο ανδρικό αξεσουάρ. Απαραίτητη για αυτούς που θέλουν να ντυθούν επίσημα (δουλειά, εκδηλώσεις). Η γραβάτα φοριέται κάτω από το κολάρο του πουκαμίσου και η κύρια λειτουργία της είναι να καλύπτει τα κουμπιά του.
Υπάρχουν 85 τρόποι για να δέσει κάποιος μία γραβάτα, και δέκα κόμποι. Ο πιο γνωστός είναι ο κόμπος Windsor που πήρε το όνομα του από τον ομώνυμο δούκα, αλλά μάλλον εσφαλμένα γιατί αυτός τη φορούσε με χοντρό κόμπο. Φτιάχνεται με τρία διαφορετικά υλικά (ύφασμα, φόδρα, ενίσχυση) και ειδικά νήματα μόνο για γραβάτες.
Κατά την αρχαιότητα οι Ρωμαίοι φορούσαν κάποια υφάσματα τυλιγμένα γύρω από το λαιμό, αλλά καμία σχέση! Η γραβάτα ξεκίνησε από τους Κροάτες στρατιώτες που πήγανε να υπηρετήσουνε κατά τη διάρκεια του τριαντακονταετούς πολέμου στην αυλή του Λουδοβίκου 14ου. Εκεί λοιπόν για να ξεχωρίζουν τα άλογα τους, ξεκίνησαν να δένουν φουλάρια γύρω από το λαιμό τους. Το είδανε και οι υπόλοιποι και ξεκίνησαν να κάνουν το ίδιο, alaCroat (δηλαδή σαν τους Κροάτες), και έτσι έγινε παραφθορά του ονόματος και βγήκε η γνωστή σε όλους μας «γραβάτα».
Η διεθνής ημέρα γραβάτας (international tie day) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 18 Οκτωβρίου.
Στις αρχές του 18ου αιώνα φορούσανε στις Ηνωμένες Πολιτείες τις μπαντάνες, ύφασμα με σχέδιο τυλιγμένο πολλές φορές γύρω από το λαιμό με κόμπο. Στις αρχές του 19ου αιώνα ένας Εγγλέζος gentleman ο George Brummel ήταν αυτός ο οποίος ξεκίνησε μαζί με τα κουστούμια του να χρησιμοποιεί λευκά φουλάρια τριγύρω από το λαιμό του.
Οι άμεσοι πρόγονοι της γραβάτας είναι τα μέλη των λεσχών και των σχολείων. Το 1880 τα μέλη του Exeterclub της Οξφόρδης ήταν αυτά τα οποία δένανε πρώτα τα λουριά από τα ψάθινα καπέλα που φορούσανε γύρω από το λαιμό τους εφευρίσκοντας έτσι τις πρώτες γραβάτες. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους έγινε η πρώτη παραγγελία και έπειτα εξαπλώθηκε σε όλα τα σχολεία και τις λέσχες.
Οι πρώτες γραβάτες ήταν μόνο με χρώματα, ενώ ο πρόγονος της γραβάτας με σχέδιο ήταν η γραβάτα Macclesfield που πήρε το όνομα της από την πόλη της βορειοδυτικής Αγγλίας, όπου ραβόταν το μετάξι από την Ινδία και την Κίνα. Επίσης ξεκίνησαν να φοράνε γραβάτα αυτοί που θέλανε να τονίσουν την οικονομική τους κατάσταση και την επαγγελματική τους επιτυχία.
Το πιο βασικό σε σχέση με τη γραβάτα είναι το μήκος της. Η μύτη της πρέπει να βρίσκεται στην αγκράφα της ζώνης και όχι μέχρι τη μέση του πουκαμίσου σαν σαλιάρα, αλλά και ούτε κάτω από την ζώνη σαν να μην πω. Η καλή γραβάτα δεν πρέπει να ζαρώνει πουθενά και καλό θα ήταν όταν την αγοράζετε να κάνετε έλεγχο περνώντας την στο χέρι σας. Δεν πλένεται στο χέρι η στο πλυντήριο και δεν σιδερώνεται με κοινό σίδερο, θέλει καθαριστήριο. Και κάτι τελευταίο. Για κανένα λόγο όταν την βγάζετε δεν πρέπει να την αφήνεται δεμένη. Υπάρχουν ειδικές κρεμάστρες.
Οι δύο πιο χαρακτηριστικοί τρόποι δεσίματος είναι οι : FOURINHAIND και WINSOR. Εμπρός λοιπόν κύριοι, για να δούμε τι μάθαμε…
Κείμενο: Καλτσίδης Βασίλης
Φωτογραφίες: Google
Παραπομπές
- ↑Γεώργιος, Μπαμπινιώτης (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β’ ανατύπωση. 2009: Α έκδοση). Αθήνα: Λεξικολογίας.
- ↑Agins, Teri (2012-08-01). «When Is it Time to Loosen the Tie?» (στα αγγλικά). Wall Street Journal. ISSN 0099-9660. Ανακτήθηκε στις 2019-08-31.
- ↑Bernhard, Roetzel (2009). Gentleman ο οδηγος του ανδρικού στυλ. κινα: ULLMANN. σελίδες 72–73.
